کد مطلب:288486 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:173
فرازهایی از قیام امام مهدی
چون خواهد از مكه بیرون آید، بر آن كار گزاری می گمارد و به سوی مدینه، خارج می شود. به ایشان خبر می رسد كه كار گزارش را در مكه كشته اند، پس به سوی آنان باز می گردد و قاتلان را به سزای اعمالشان می رساند. مجددا مسیر مدینه را می پیماید و در آنجا تا هر وقت كه خواهد رحل اقامت می افكند. در روایتی وارد شده است: انه یبعث جیشا الی المدینه فیامر اهلها فیرجعون الیها ثم یخرج حتی یاتی الكوفه فینزل علی نجفها ثم یفرق الجنود منها فی الامصار: سپاهی به مدینه فرستاده و اهل آنجا فرمان می دهد (كه بدانجا باز گردند) پس آنان بدانجا باز می گردند. سپس خارج می شود تا به كوفه می رسد پس در نجف (آن شهر) فرود می آید و از آنجا امام، لشگریان را به شهرهای مختلف گسیل می دارد.
[ صفحه 338]
حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرموده اند: كانی بالقائم علی نجف الكوفه قد سار الیها من مكه فی خمسه آلاف من الملائكه جبرائیل عن یمینه و میكائیل عن شماله و المومنون بین یدیه و هو یفرق الجنود فی البلاد: گویا قائم (علیه السلام) را بر نجف كوفه می بینم كه از مكه به سوی آنجا رهسپار شده است. پنج هزار تن از ملائكه همراه او هستند. جبرئیل در سمت راست او، و میكائیل در سمت چپش و مومنان در برابرش قرار دارند. او سپاهیان را به شهرهای گوناگون می فرستد. در حدیثی دیگر از این امام همام آمده است: یدخل الكوفه و بها ثلاث رایات قد اضطربت و تصفو له و یدخل حتی یاتی المنبر، فلا یدری الناس ما یقول من البكاء. فاذا كانت الجمعه الثانیه ساله الناس ان یصلی بهم الجمعه فیامر ان یخط له مسجد علی الغری و یصلی بهم هناك: او (مهدی علیه السلام) وارد كوفه می شود. در آنجا سه پرچم (از سه گروه مخالف) با هم در آمیخته اند. اما با ورود امام مطیع فرمان او می شوند. او برفراز منبر می رود از شدت گریه مردم نمی فهمند كه او چه می گوید. چون جمعه دوم فرا می رسد، مردم از او می خواهند كه بر آنان نماز جمعه گزارد. پس آنان را فرمان می دهد كه محدوده مسجدی را در زمین نجف برایش مشخص سازند، و در آنجا برایشان نمازی می گزارد. همچنین امام محمد باقرعلیه السلام طی روایتی می فرمایند: اذا قام القائم سار الی الكوفه فیخرج منها بضعه عشر الف یدعون البتریه، علیهم السلاح، فیقولون له: ارجع من حیث جئت فلا حاجه لنا فی بنی فاطمه، فیضع فیهم السیف حتی یاتی علی آخرهم، ثم یدخل الكوفه فیقتل بها كل منافق مرتاب و یهدم قصورها و یقتل مقاتلتها حتی یرضی الله عز و علا ثم یسیر من الكوفه الی الشام و السفیانی یومئذ بوادی الرمله
[ صفحه 339]
فیلتقون و یقتل السفیانی و من معه حتی لا یدرك منهم مخبر: چون قائم (علیه السلام) به كوفه رسد، متجاوز از ده هزار نفر موسوم به بتریه (نسل بریده ها) مسلحانه علیه او خروج می كنند. آنان گویند: از همانجا كه آمده ای باز گرد، ما را به فرزندان فاطمه نیازی نیست. پس در میان آنان شمشیر می نهد و تمامی ایشان را از دم تیغ می گذارند. سپس قدم به كوفه می گذارد و هر منافق شكاكی را به قتل می رساند. كاخهایش را ویران می كند و هر كه را با او در افتد، زنده باقی نمی گذارد. سپس از كوفه عازم شام می شود. سفیانی در آن هنگام در بیابان رمله است. پس با سفیانی به نبرد می پردازد و او لشكریانش را نابود می كند، به حدی كه خبر دهنده ای از آنان باقی نمی ماند. حضرت جواد الائمه علیهم السلام فرموده اند: و لا یزال یقتل اعداء الله حتی یرضی الله: آن قدر دشمنان خدا را می كشد تا خدا راضی گردد. پرسیده شد: چگونه می فهمد كه خدا راضی شده است؟ فرمود: یلقی فی قلبه الرحمه و یخرج اللات و العزی فیحرقهما ثم یرجع الی الكوفه فیكون منزله بها: در دلش عطوفت القاء می شود. لات و عزی را (از قبرهایشان) بیرون آورده و آنان را به آتش می كشد. سپس به كوفه باز می گردد و سكنایش درآنجاست. امام محمد باقر علیه السلام فرموده اند: ثم یامر من یحفر من مشهد الحسین (علیه السلام) نهرا یجری الی الغریین، حتی ینزل المساء فی النجف، و یعمل علی فوهته القناطر و الارحاء، فكانی بالعجوز علی راسها مكتل فیه بر تاتی تلك الارحاء فتطحنه بلا كراء:
[ صفحه 340]
بعد از آن فرمان می دهد كه از شهادت گاه امام حسین (علیه السلام) نهری به طرف نجف حفر كنند. تا اینكه عصر در نجف فرود می آید و بر دهانه آن نهر پلهائی می بندد آسیابهائی كار می گزارد. گوئی آن پیر زن را می بینم كه بر سرش زنبیلی است كه در آن گندم است و نزد آن آسیابها می آید و بدون اجرت آن را آرد می كند. امام صادق علیه السلام ضمن یاد از مسجد سهله فرمود: اما انه منزل صاحبكم اذا قدم باهله: آگاه باشید كه آن منزل صاحبتان است، آن هنگام كه با خانواده اش به آنجا گام نهد. در روایت دیگر از امام جعفر صادق علیه السلام وارد شده: اذا قام قائم آل محمد بنی فی ظهر الكوفه مسجدا له الف باب و التصلت بیوت اهل الكوفه بنهری كربلاء: چون قائم آل محمد (علیه السلام) قیام نماید، در حومه كوفه مسجدی می سازد كه هزار درب دارد و خانه های كوفیان به دو نهر كربلا متصل می شود. امام رضا علیه السلام فرموده اند: انه اذا خرج یكون شیخ السن شاب المنظر یحسبه الناظر ابن اربعین سنه او دونها و لا یهرم بمرور الایام و اللیالی علیه حتی یاتی اجله و یكون منزله بالكوفه فلا یترك عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه و لا غارما الا قضی دینه و لا مظلمه لاحد من الناس الا ردها و لا یقتل منهم عبد الا ادی ثمنه دیه مسلمه الی اهله و لا یقتل قتیل الا قضی عنه دیته و الحق عیاله فی العطاء حتی یملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا و عدوانا و یسكن هو و اهل بیته الرحبه. و الرحبه انما كانت مسكن نوح و هی ارض طیبه و لا
[ صفحه 341]
یسكن رجل من آل محمد الا بارض طیبه زاكیه فهم الاوصیاء الطیبون: چون او ظهور نماید، در سن پیران است ولی به سیمای جوانان به حدی كه بیننده او را چهل ساله یا كمتر می بیند. با گذشت شب و روزها به كهولت نمی گراید تا اینكه اجلش فرا رسد. جایگاه او در كوفه است. هیچ بنده مسلمانی را وا نمی نهد مگر آنكه او را خریده و آزاد می سازد، و نه هیچ قرض داری مگر آنكه وام او را ادا می نماید، و نه هیچ مظلمه ای از مردم مگر آنكه آن را ادا می سازد. هیچ بنده ای را نمی كشد مگر آنكه دیه اش را به خانواده اش می پردازد، و كسی را به قتل نمی رساند مگر آنكه دیه او را پرداخته و عیالش را از عطاء خود بهره مند می گرداند. تا آنجا كه زمین را از عدل و داد آكنده می سازد همانگونه كه از ظلم و ستم و بیداد پر شده باشد. او و خانواده اش در رحبه - كه مسكن نوح بوده و زمینی پاك و طیب است - سكنا می گزیند. هیچ مردی از آل محمد علیهم السلام نیست مگر آنكه در زمینی پاك و مطهر ساكن است كه آنان اوصیاء اطهار هستند.
[ صفحه 338]
حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرموده اند: كانی بالقائم علی نجف الكوفه قد سار الیها من مكه فی خمسه آلاف من الملائكه جبرائیل عن یمینه و میكائیل عن شماله و المومنون بین یدیه و هو یفرق الجنود فی البلاد: گویا قائم (علیه السلام) را بر نجف كوفه می بینم كه از مكه به سوی آنجا رهسپار شده است. پنج هزار تن از ملائكه همراه او هستند. جبرئیل در سمت راست او، و میكائیل در سمت چپش و مومنان در برابرش قرار دارند. او سپاهیان را به شهرهای گوناگون می فرستد. در حدیثی دیگر از این امام همام آمده است: یدخل الكوفه و بها ثلاث رایات قد اضطربت و تصفو له و یدخل حتی یاتی المنبر، فلا یدری الناس ما یقول من البكاء. فاذا كانت الجمعه الثانیه ساله الناس ان یصلی بهم الجمعه فیامر ان یخط له مسجد علی الغری و یصلی بهم هناك: او (مهدی علیه السلام) وارد كوفه می شود. در آنجا سه پرچم (از سه گروه مخالف) با هم در آمیخته اند. اما با ورود امام مطیع فرمان او می شوند. او برفراز منبر می رود از شدت گریه مردم نمی فهمند كه او چه می گوید. چون جمعه دوم فرا می رسد، مردم از او می خواهند كه بر آنان نماز جمعه گزارد. پس آنان را فرمان می دهد كه محدوده مسجدی را در زمین نجف برایش مشخص سازند، و در آنجا برایشان نمازی می گزارد. همچنین امام محمد باقرعلیه السلام طی روایتی می فرمایند: اذا قام القائم سار الی الكوفه فیخرج منها بضعه عشر الف یدعون البتریه، علیهم السلاح، فیقولون له: ارجع من حیث جئت فلا حاجه لنا فی بنی فاطمه، فیضع فیهم السیف حتی یاتی علی آخرهم، ثم یدخل الكوفه فیقتل بها كل منافق مرتاب و یهدم قصورها و یقتل مقاتلتها حتی یرضی الله عز و علا ثم یسیر من الكوفه الی الشام و السفیانی یومئذ بوادی الرمله
[ صفحه 339]
فیلتقون و یقتل السفیانی و من معه حتی لا یدرك منهم مخبر: چون قائم (علیه السلام) به كوفه رسد، متجاوز از ده هزار نفر موسوم به بتریه (نسل بریده ها) مسلحانه علیه او خروج می كنند. آنان گویند: از همانجا كه آمده ای باز گرد، ما را به فرزندان فاطمه نیازی نیست. پس در میان آنان شمشیر می نهد و تمامی ایشان را از دم تیغ می گذارند. سپس قدم به كوفه می گذارد و هر منافق شكاكی را به قتل می رساند. كاخهایش را ویران می كند و هر كه را با او در افتد، زنده باقی نمی گذارد. سپس از كوفه عازم شام می شود. سفیانی در آن هنگام در بیابان رمله است. پس با سفیانی به نبرد می پردازد و او لشكریانش را نابود می كند، به حدی كه خبر دهنده ای از آنان باقی نمی ماند. حضرت جواد الائمه علیهم السلام فرموده اند: و لا یزال یقتل اعداء الله حتی یرضی الله: آن قدر دشمنان خدا را می كشد تا خدا راضی گردد. پرسیده شد: چگونه می فهمد كه خدا راضی شده است؟ فرمود: یلقی فی قلبه الرحمه و یخرج اللات و العزی فیحرقهما ثم یرجع الی الكوفه فیكون منزله بها: در دلش عطوفت القاء می شود. لات و عزی را (از قبرهایشان) بیرون آورده و آنان را به آتش می كشد. سپس به كوفه باز می گردد و سكنایش درآنجاست. امام محمد باقر علیه السلام فرموده اند: ثم یامر من یحفر من مشهد الحسین (علیه السلام) نهرا یجری الی الغریین، حتی ینزل المساء فی النجف، و یعمل علی فوهته القناطر و الارحاء، فكانی بالعجوز علی راسها مكتل فیه بر تاتی تلك الارحاء فتطحنه بلا كراء:
[ صفحه 340]
بعد از آن فرمان می دهد كه از شهادت گاه امام حسین (علیه السلام) نهری به طرف نجف حفر كنند. تا اینكه عصر در نجف فرود می آید و بر دهانه آن نهر پلهائی می بندد آسیابهائی كار می گزارد. گوئی آن پیر زن را می بینم كه بر سرش زنبیلی است كه در آن گندم است و نزد آن آسیابها می آید و بدون اجرت آن را آرد می كند. امام صادق علیه السلام ضمن یاد از مسجد سهله فرمود: اما انه منزل صاحبكم اذا قدم باهله: آگاه باشید كه آن منزل صاحبتان است، آن هنگام كه با خانواده اش به آنجا گام نهد. در روایت دیگر از امام جعفر صادق علیه السلام وارد شده: اذا قام قائم آل محمد بنی فی ظهر الكوفه مسجدا له الف باب و التصلت بیوت اهل الكوفه بنهری كربلاء: چون قائم آل محمد (علیه السلام) قیام نماید، در حومه كوفه مسجدی می سازد كه هزار درب دارد و خانه های كوفیان به دو نهر كربلا متصل می شود. امام رضا علیه السلام فرموده اند: انه اذا خرج یكون شیخ السن شاب المنظر یحسبه الناظر ابن اربعین سنه او دونها و لا یهرم بمرور الایام و اللیالی علیه حتی یاتی اجله و یكون منزله بالكوفه فلا یترك عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه و لا غارما الا قضی دینه و لا مظلمه لاحد من الناس الا ردها و لا یقتل منهم عبد الا ادی ثمنه دیه مسلمه الی اهله و لا یقتل قتیل الا قضی عنه دیته و الحق عیاله فی العطاء حتی یملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا و عدوانا و یسكن هو و اهل بیته الرحبه. و الرحبه انما كانت مسكن نوح و هی ارض طیبه و لا
[ صفحه 341]
یسكن رجل من آل محمد الا بارض طیبه زاكیه فهم الاوصیاء الطیبون: چون او ظهور نماید، در سن پیران است ولی به سیمای جوانان به حدی كه بیننده او را چهل ساله یا كمتر می بیند. با گذشت شب و روزها به كهولت نمی گراید تا اینكه اجلش فرا رسد. جایگاه او در كوفه است. هیچ بنده مسلمانی را وا نمی نهد مگر آنكه او را خریده و آزاد می سازد، و نه هیچ قرض داری مگر آنكه وام او را ادا می نماید، و نه هیچ مظلمه ای از مردم مگر آنكه آن را ادا می سازد. هیچ بنده ای را نمی كشد مگر آنكه دیه اش را به خانواده اش می پردازد، و كسی را به قتل نمی رساند مگر آنكه دیه او را پرداخته و عیالش را از عطاء خود بهره مند می گرداند. تا آنجا كه زمین را از عدل و داد آكنده می سازد همانگونه كه از ظلم و ستم و بیداد پر شده باشد. او و خانواده اش در رحبه - كه مسكن نوح بوده و زمینی پاك و طیب است - سكنا می گزیند. هیچ مردی از آل محمد علیهم السلام نیست مگر آنكه در زمینی پاك و مطهر ساكن است كه آنان اوصیاء اطهار هستند.